Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nulla erit controversia.

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello,
illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Idemne, quod iucunde?: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Bork: Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc non est positum in nostra actione. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Cur id non ita fit? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sed ego in hoc resisto;

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Bork
Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.