Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Sint modo partes vitae beatae. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Proclivi currit oratio.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Quis enim redargueret?: Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Facete M.: Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Bork: Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum sit in singulis, extrema conclusio est.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Non perfecti autem homines et tamen ingeniis excellentibus praediti excitantur saepe gloria, quae habet speciem honestatis et similitudinem.
Omnia peccata paria dicitis.

Ut iam liceat una comprehensione omnia complecti non
dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem sui
idque habere propositum quasi finem et extremum, se ut
custodiat quam in optimo sui generis statu;

Nam cum in Graeco sermone haec ipsa quondam rerum nomina
novarum * * non videbantur, quae nunc consuetudo diuturna
trivit;

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Simus igitur contenti his.

Duo Reges: constructio interrete.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Age sane, inquam. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?