Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quibus ego vehementer assentior. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Duo Reges: constructio interrete. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Quae sequuntur igitur?: Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Avaritiamne minuis?: Scisse enim te quis coarguere possit?
Si longus, levis.: Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius.
Bork: Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.
Bork: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Non laboro, inquit, de nomine.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari.

Equidem etiam curiam nostram-Hostiliam dico, non hanc novam,
quae minor mihi esse videtur, posteaquam est maior-solebam
intuens Scipionem, Catonem, Laelium, nostrum vero in primis
avum cogitare;

Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate
ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Tenent mordicus.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Sed hoc sane concedamus. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.