Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Duo Reges: constructio interrete. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed fortuna fortis; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen
potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.

Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat,
quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?

Nos grave certamen belli clademque tenemus, Graecia quam Troiae divino numine vexit, Omniaque e latis rerum vestigia terris.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed residamus, inquit, si placet. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Scisse enim te quis coarguere possit?

Sed videbimus.: Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Hic ambiguo ludimur.: Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Immo videri fortasse.: Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Bork: Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Praeteritis, inquit, gaudeo. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Sed haec omittamus; Esse enim, nisi eris, non potes.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.