In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ad illum redeo. Cui Tubuli nomen odio non est? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Duo Reges: constructio interrete.

Quare attende, quaeso. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed quod proximum fuit non vidit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Qui et definierunt plurima et definiendi artes reliquerunt, quodque est definitioni adiunctum, ut res in partes dividatur, id et fit ab illis et quem ad modum fieri oporteat traditur;

Sapientia enim et animi magnitudinem complectitur et
iustitiam, et ut omnia, quae homini accidant, infra se esse
iudicet, quod idem ceteris artibus non contingit.

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini
pareat?

Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Quis enim redargueret?: Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
Erat enim Polemonis.: Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Numquam facies.: Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Quis Aristidem non mortuum diligit?

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Sed quid sentiat, non videtis.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quonam, inquit, modo?