Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Primum quid tu dicis breve? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quippe: habes enim a rhetoribus; Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

• Ea possunt paria non esse.
• Hoc non est positum in nostra actione.
• Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.
• Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Nos commodius agimus.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Quonam, inquit, modo?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Negare non possum.

Verum hoc idem saepe faciamus.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Maximus dolor, inquit, brevis est.

Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique
norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis
perfruatur.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non
potest.

1. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
2. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
3. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
4. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
5. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.