In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Duo Reges: constructio interrete. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. At iam decimum annum in spelunca iacet. Sed quid sentiat, non videtis. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. An potest cupiditas finiri?

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Huic verbo omnes, qui ubique sunt, qui Latine sciunt, duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem iucunditatis in corpore.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Quam similitudinem videmus in bestiis, quae primo, in quo
loco natae sunt, ex eo se non commoventi deinde suo quaeque
appetitu movetur.

Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant,
quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset?

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Minime vero istorum quidem, inquit. Quae cum essent dicta, discessimus. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quod vestri non item. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Nihil sane.: Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Bork: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Bork: Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Bork: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Quo modo?: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Bork: Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.