Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Duo Reges: constructio interrete. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Memini vero, inquam;: Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Ita prorsus, inquam;: Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Bork: Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Optime, inquam.: Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Immo videri fortasse.: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Hoc est non dividere, sed frangere.
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed ad bona praeterita redeamus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed haec omittamus; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.
Comprehensum, quod cognitum non habet?
Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum
esse ducamus?