Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quaerimus enim finem bonorum. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum.

Bork: Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Bork: Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Quid de Pythagora?: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Erat enim Polemonis.: Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Physicae quoque non sine causa tributus idem est honos,
propterea quod, qui convenienter naturae victurus sit, ei
proficiscendum est ab omni mundo atque ab eius procuratione.

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit,
quem in adoptionem D.

Bork Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Primum quid tu dicis breve? Primum quid tu dicis breve? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Frater et T. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Minime vero istorum quidem, inquit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Stoicos roga. Ubi ut eam caperet aut quando? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Hos contra singulos dici est melius. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.