Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ita prorsus, inquam; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Et nemo nimium beatus est;

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum;

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse,
dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges
permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se
acupenserem maenae non anteponere.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Bork: Scrupulum, inquam, abeunti;
Falli igitur possumus.: Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Scaevolam M.: Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Nos commodius agimus.: Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
An eiusdem modi?: Beatus sibi videtur esse moriens.